การอ่านภาษาไทยนั้นในบางกรณีจะมีลักษณะเฉพาะตัว  เช่นเดียวกับคำที่มี ฑ

ในภาษาบาลีสันสกฤตจะออกเสียงเป็น /ด/ อย่างเดียว  ภาษาไทยออกเสียง /ด/ เช่นเดียวกัน

ส่วนคำที่ออกเสียงเป็น /ท/ นั้นน่าจะเป็นคำที่ได้มาจากภาษาเขียน  แล้วออกเสียงตามๆกันมา

จนถึงปัจจุบัน

คำที่ออกเสียง /ด/

บัณฑิต           อ่านว่า      บัน - ดิด

บัณเฑาว์         อ่านว่า      บัน - เดาะ

ฑังสะ             อ่านว่า      ดัง - สะ

ครุฑ              อ่านว่า       ครุด

บัณฑุกัมพล      อ่านว่า      บัน - ดุ - กำ - พน

บุณฑริก          อ่านว่า      บุน - ดะ - ริก  

คำที่ออกเสียงเป็น /ท/

ทัณฑฆาต       อ่านว่า       ทัน - ทะ - คาด

มณฑก           อ่านว่า       มน - ทก

มณฑล           อ่านว่า       มน - ทน

ขัณฑสกร        อ่านว่า       ขัน - ทะ - สะ - กอน

ขัณฑสีมา        อ่านว่า       ขัน - ทะ - สี - มา

กรีฑา            อ่านว่า        กรี - ทา